"Gdybym jej uwierzył" - Klaudia Kloc-Muniak

źródło: kasia i książki

Autor: Klaudia Kloc-Muniak

Tytuł: "gdybym jej uwierzył"

Wydawnictwo: Novae Res

Ilość stron: 296

Jeżeli śledzicie wpisy na moim blogu na bieżąco, to na pewno zauważyliście, że ostatnimi czasy przewija się na nim sporo recenzji książek, debiutujących autorów. Dziś nie będzie wyjątku. Dziś przychodzę do Was z kolejnym świeżutkim debiutem. Tym razem Klaudia Kloc-Muniak i jej thriller medyczny pt. "Gdybym jej uwierzył".

Kiedy młoda biotechnolog z Katowic, Julia Przybysz otrzymuje intratną propozycję pracy w świetnie rozwijającej się firmie BioSteam, nie waha się długo. Mimo, że firma znajduje się w małej miejscowości na Podkarpaciu, kobieta widzi dla siebie ogromną szansę rozwoju. Praca w charakterze samodzielnego asystenta badawczego, to dla raczkującej biotechnolog niepowtarzalna szansa, tym bardziej, że pracować ma wśród samych wybitnych naukowców. Julia z dnia na dzień rzuca wszystko - studia podyplomowe, staż w laboratorium kryminalistycznym policji, przyjaciół, chłopaka... 

Spełnienie marzeń wkrótce okazać ma się śmiertelnym zagrożeniem dla młodej kobiety. Nigdy nie przypuszczałaby, że prace nad badaniami przedklinicznymi w rzeczywistości prowadzone są w BioStem na szerszą skalę. Kiedy zaczyna zbyt intensywnie interesować się tematem, znika bez wieści. Kto jest winien zniknięcia Julii? BioSteam, którego badania zbyt wnikliwie dziewczyna zaczęła analizować, czy może Kamil, były chłopak, który nie ustaje w próbach odzyskania utraconej miłości.

żródło: zaczytani.pl

Pomysł na fabułę uważam za udany. Hodowla "in vitro" narządów, które miałyby zastąpić chore, to temat ciągle na czasie, wszak do tego dąży dzisiejsza nauka. Przybliżenie tej tematyki, to według mnie duży plus. Większość z nas nie ma pojęcia jak na co dzień wygląda praca biotechnologa, a to autorka w swojej powieści nam poniekąd przedstawia. W zasadzie jeszcze się nie spotkałam z książką, która była by oparta na elementach biotechnologii, ale wielu książek jeszcze nie czytałam, także mogę się - rzecz oczywista - mylić.

Książka sama w sobie nie jest gruba. Dzięki króciutkim podrozdziałom, czyta się ją bardzo szybko, ale to właśnie krótkie rozdziały są w tym przypadku małym minusem. Autorka spokojnie mogła tu rozwinąć niektóre wątki. Brakowało mi też większej wyrazistości głównej bohaterki. Nadrabiał  za to natomiast Kamil - od początku zdeterminowany, broniący swoich racji do końca. Zdecydowanie ciekawsza postać. Cóż...jest tu też nutka grozy. Mi w tym względzie się raczej nie dogodzi, bo czym bardziej krwawo, tym lepiej. Także moją opinią w tym przypadku bym się nie sugerowała ;)

źródło: klaudiaklocmuniak-blog.com

Od pierwszych stron, na pierwszy plan rzuca się natomiast styl Klaudii. Widać, że pomału wypracowuje Ona swój własny. Pisze całkiem dobrze, powieść czyta się lekko i z zainteresowaniem.

Jest jednak jedna rzecz, która od samego początku nie dawała mi spokoju. Nazwisko autorki. Kiedy usłyszałam o książce, od razu w oczy rzuciło mi ono w oczy. Pomyślałam "skądś Ją kojarzę, tylko skąd?". Długo nie musiałam się zastanawiać - Instagram (⇦profil). Klaudia to jedna z nas - bookstagramowiczów, fanek książek, którą od jakiegoś czasu mam przyjemność obserwować. Z  wykształcenia jest biotechnologiem, pracuje w zawodzie - zatem wie, o czym pisze. Mam nadzieję, że nie poprzestanie na tej jednej książce i wkrótce będziemy mieli okazję wziąć do ręki Jej kolejną powieść.

Za możliwość zrecenzowania książki dziękuję: